دستگاه گوارش انسان یکی از پرکارترین ارگان های بدن اوست که به صورت مداوم در حال جویدن ،هضم ، ترشح وجذب مواد گوناگون است .این دستگاه از دهان ،غدد بزاقی ،دندانها،مری، معده وغدد ترشح کننده ی شیره ی معده ،کبد،لوزالمعده(پانکراس) ،آنزیمها واملاح صفراوی ونیز روده های کوچک وبزرگ تشکیل شده است.خون، غذاهای جذب شده را به کبد حمل می کند تا متابولیسم روی آنان صورت گیرد وبه مرور در سوخت وساز بدن مصرف شود.
مقدار غذایی که شخص مصرف می کند،به وسیله ی میل ذاتی به غذا یا گرسنگی ونوع غذایی که شخص بیشتر دوست دارد ، به وسیله اشتها تعیین می گردد. مراکز این سیستم ها ی خودکارِ بدن در هیپوتالاموس واقع شده است .
اَیّاماً مّعدُوداتٍ فَمَن کانَ مِنکُم مّریضاً اَوعَلی سَفَرَ فَعِدّهٌ مِّن اَیّامٍ اُخَرَ وَعَلی الَّذینَ یُطیقُونَهُ فِدیَهٌ طَعَامُ مِسکینَ فَمَن تَطَوّعَ خَیراً فَهُوَ خَیرٌ لّه وَاَن تَصُومُوا خَیرٌ لّکُم اِن کُنتُم تَعلَمُونَ.
[روزه در ]روزهای معدودی [برشما مقرر شده است] [ولی] هرکس از شما بیمار یا در سفر باشد،[به همان شماره ]تعدادی از روزهای دیگر[راروزه بدارد]،وبرکسانی که[ روزه ] طاقت فرساست ،کفاره ای است که خوراک دادن به بینوایی است .وهرکس به میل خود،بیشتر نیکی کند،پس آن برای او به بهتر است ،واگر بدانید ،روزه گرفتن برای شما بهتر است .
خداوند می فرماید که افراد بیمار یا کسانی که در سفر هستند و نیاز به تأمین کالری و انرژی دارند، روزه نگیرید. همچنین، به کسانی که اصلاً قادر به روزه‌داری نیستند توصیه کند که برای پرداخت کفاره، اطعام مسکین را در نظر داشته باشد. خداوند از این راه اطعام فقیران و مستمندان و دستگیری از افراد بی‌بضاعت را در جامعه یک فرضیه قرار می دهد.
همان‌طور که اشاره شد، روزه برای سلامت جسم نیز نیاز است؛ چرا که بدین وسیله، پرکارترین دستگاه بدن[گوارش] استراحت می‌کند و استراحت آن فایده‌های زیر را به دنبال دارد:
1. گرسنگی باعث می شود که پس از پایان روزه، بدن از خود واکنش‌های ضروری را نشان داده، انسان با میل و رغبت به سوی طعام رود.
2. دفع سموم بدن معمولاً از راه کلیه ها صورت می‌گیرد و در مدت روزه‌داری کلیه‌ها نسبتاً استراحت می‌نمایند.
3. فرصت دادن به سلولها و غدد بدن برای تجدید قوا و انجام وظایف خود به صورت مطلوب و کامل.
شَهرُ رَمَضانَ الّذِی اُنزِلَ فِیهِ القُرآنَ هُدیً لِلنّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِن الهُدَی وَ الفُرقانِ فَمَن شَهِدَ مِنکُمِ الشّهرِ فَلیَصُمهُ وَ مَن کانَ مَریضاً اَو عَلَی سَفَرٍ فَعِدّهٌ مِن اَیّامٍ اُخَرَ یُرِیدُ الله بِکُم الیُسرَ وَ لا یُریدُ بِکُمِ العُسرَ وَ لِتُکمَلُوا العِدّهَ وَ لِتُکَبِّروا الله عَلَی ما هَداکُم وَ لَعَلَّکُم تَشکُرُون.
ماه رمضان[همان ماه] است که در آن، قرآن فروفرستاده شده است،[کتابی] که مردم را راهبر و[متضمن] دلایل آشکار هدایت و[میزان] تشخیص حق از باطل است. پس هرکس از شما این ماه را درک کند باید آن را روزه بدارد و کسی که بیمار و یا در سفر است[باید به شماره آن] تعدادی از روزه‌های دیگر[را روزه بدارد] خدای برای شما آسانی می خواهد و برای شما دشواری نمی‌خواهد؛ تا شماره[مقرر] را شکرگزاری کنید و خدا را به پاس آنکه رهنمونتان کرده است به بزرگی بستایید و باشد که شکرگزاری کنید.